آریا شبکه پیشرو
LOADING
image desc

آی پی (IP) چیست؟ انواع مختلف IP

دسته بندی :

IP کوتاه پروتکل اینترنت است. این یک پروتکل TCP / IP است که در خدمت انتقال بسته های داده از مبدا به مقصد است. عملکرد اصلی IP این است که آدرس های IP موجود در سربرگ های بسته داده ها را از مبدا تا مقصد ارائه دهد. IP ساختار بسته ای را نشان می دهد که داده های داده شده را پنهان می کند و فرآیند آدرس دهی را نشان می دهد که اطلاعات را بر روی منبع و مقصد برچسب گذاری می کند. سرویس بدون اتصال توسط پروتکل شبکه و به دنبال آن پروتکل های حمل و نقل ، UDP / IP و TCP / IP ارائه می شود ، به همین دلیل پروتکل اینترنت اغلب به عنوان UDP / IP و TCP / IP شناخته می شود. IPv4 اولین نسخه بود. از زمان IPv4 ، IPv6 راه اندازی شد و از سال 2006 بیشتر و بیشتر در اینترنت استفاده می شود.

توابع IP

IP عمدتا برای آدرس دهی به میزبان ها ، انتقال داده ها به یک ساختار بسته و مسیر یابی داده ها در یک یا چند شبکه IP از مبدا به مقصد استفاده می شود. پروتکل اینترنت برای دستیابی به این ویژگی ها دو مورد اصلی را ارائه می دهد ، همانطور که در زیر توضیح داده شده است.

پروتکل اینترنت دو اصطلاح را مشخص می کند:

1- سیستم آدرس دهی IP

2- قالب بسته IP

آدرس دهی IP چیست؟

آدرس IP شناسه خاصی است که به دستگاه متصل به اینترنت اختصاص داده شده است. برای هر آدرس IP مجموعه ای از نویسه ها مانند 192.168.1.2 وجود دارد. کاربران نمی توانند از این نویسه ها برای دسترسی به نام دامنه هر موجودیت استفاده کنند ، بنابراین سیستم های با وضوح DNS که نام دامنه های قابل خواندن توسط انسان را به مجموعه ای از کاراکترها تبدیل می کنند. هر بسته IP شامل دو آدرس است ، به عنوان مثال آدرس IP دستگاه بسته فرستنده و آدرس IP دستگاه گیرنده بسته.

IP Routing کجا انجام شده است؟

تعیین مسیر IP روشی برای تصمیم گیری در مورد مسیر انتقال داده ها از مبدا به هدف است. همانطور که می دانیم ، داده ها به بسته های زیادی تقسیم می شوند و هر بسته قبل از مرحله نهایی از طریق یک روتر وب حرکت می کند مقصد رسیده است. الگوریتم مسیریابی مسیری را که بسته داده طی می کند تعیین می کند. الگوریتم مسیریابی برای تعیین مسیر کارآمد از مبدا تا مقصد برای داده ها. هنگامی که بسته داده وارد یک روتر خاص می شود ، از یک جدول مسیریابی برای تصمیم گیری در مورد آدرس بعدی هاپ آدرس مبدا و مقصد استفاده می کند. این چرخه تا رسیدن به مقصد ادامه دارد. داده ها تقسیم می شوند در بسیاری از بسته ها قرار دارد تا همه بسته ها به صورت جداگانه به مقصد برسند.

به عنوان مثال ، لایه TCP داده ها را در چندین بسته از سرور ایمیل جدا می کند تا شماره های ایمیل را برای بسته ها فراهم کند و در صورت ارسال ایمیل از سرور ایمیل ، آنها را به لایه IP می فرستد. این لایه IP نیز آدرس را ارسال می کند بسته را به سمت سرور ایمیل ارسال کنید. این بسته داده توسط لایه IP به لایه TCP منتقل می شود و توسط لایه TCP روی سرور هدف به صورت پیامی ترکیب می شود. پاسخ به مشتری ایمیل ارسال می شود.

تاریخچه پروتکل اینترنت

باب كان و وینت سرف در سال 1974 شروع به تهیه پروتكل كردند. پروتكل كنترل انتقال (TCP) همراه با TCP / IP نامیده می شود. IPv4 ، نسخه 4 ، اولین نسخه اصلی اینترنت بود پروتکل در سال 1981 ، گروه ویژه توسعه اینترنت (IETF) به طور رسمی این پروتکل را در RFC 791 اعلام کرد. IPv6 که نسخه 6 بود ، بعد از IPv4 دومین نسخه بزرگ پروتکل اینترنت بود. IETF اعلام کرد به طور رسمی در سال 1998. IPv4 به عنوان توجیه اصلی معرفی IPv6 جایگزین شد. یک تفاوت عمده در این است که IPv4 از 32 بیت برای آدرس دهی استفاده می کند ، در حالی که IPv6 از 128 بیت برای آدرس دهی استفاده می کند.

انواع مختلف آدرس IP

اصولاً آدرس IP به دو نوع تقسیم می شود:

  • آدرس خصوصی
  • آدرس عمومی

آدرس عمومی

آدرس عمومی همچنین می تواند به عنوان یک آدرس خارجی از آدرس Public فراخوانی شود ، و آدرس های WAN با هم گروه می شوند. آدرس عمومی همچنین می تواند به عنوان روشی برای برقراری ارتباط خارجی توصیف شود. این آدرس برای دسترسی به اینترنت استفاده می شود. رایانه دسترسی از راه دور به دستگاه را با آدرس عمومی موجود فراهم می کند. سرور خانگی می تواند برای دسترسی به اینترنت با کمک آدرس عمومی تنظیم شود. ISP (ارائه دهنده خدمات اینترنت) معمولاً این آدرس را اختصاص می دهد.

آدرس خصوصی

آدرس خصوصی را می توان به عنوان آدرس داخلی فراخوانی کرد که در زیر آدرسهای LAN گروه بندی می شود. آدرس خصوصی برای ارتباطات شبکه استفاده می شود. آدرسهای خصوصی در اینترنت به این آدرس خصوصی هدایت نمی شوند. از این رو نمی توان از اینترنت ترافیک ارسال کرد. فضای آدرس خصوصی با استفاده از InterNIC به شبکه اختصاص داده می شود. آدرس های خصوصی به طور خاص به برخی از رایانه ها ، تلفن های هوشمند و چاپگرها اختصاص داده می شود که در داخل یا درون تجارت نگهداری می شوند.